Jest to esej filmowy, w którym główna bohaterka otwiera przed widzem puszkę Pandory własnych uczuć, związanych z wydarzeniami na Białorusi w roku 2020. Kraj jest rozdzierany przez protesty. Jak te wydarzenia zmieniają ludzi? Nieobecność w kraju nie usprawiedliwia braku zaangażowania.
Wywołuje frustracje, wściekłość, ból i wstyd, ale także nadzieję. Przemyślenia szukają odbicia w działaniu. Jak bohaterka zniesie wszystko, co dzieje się w jej rodzinnym kraju, podczas gdy ona znajduje się w Wielkiej Brytanii? Jak poradzi sobie z poczuciem winy i czy zdecyduje się wrócić do kraju, podczas gdy wielu Białorusinów właśnie zostaje zmuszonych do jego opuszczenia?
ZOBACZ ZWIASTUN:
Veranika Bandarovich
WYKSZTAŁCENIE:
› Magisterium reżyserii filmowej na Uniwersytecie Edynburgu (eca) | 2020 › Licencjat reżyserii filmowej telewizyjnej na Białoruskiej Akademii Sztuk | 2012
FILOGRAFIA:
› May Bee, Międzynarodowy Festiwal Filmów o Zmianach Społecznych, Festiwal Filmów Św. Andrzeja, Festiwal Short Long World (Argentyna), Międzynarodowe Nagrody Filmowe San Jose | 2019 › Ludzie są potrzebni, MFF Northern Lights: Nordic-Baltic Film Festiwal na Białorusi, Festiwal Filmów Dokumentalnych Krajów WNP Eurasia.DOC, XXV Międzynarodowy festiwal kina telewizji Radoneż | 2020 › Cygańskie przeznaczenie. Zostań sobą, część projektu Odliczanie, Festiwal jednego projektu Odliczanie | 2012 › Ani srebrny, ani złoty, VIII Republikański Festiwal Filmów Białoruskich w Brześciu | 2012